کی‌روش:
به مربیگری در برزیل علاقه دارم
سرمربی پرتغالی تیم ملی کشورمان در گفت‌وگو با شبکه تلویزیونی «فاکس اسپورت» برزیلی، درباره این تیم و چالش‌هایش در ایران و فوتبال برزیل سخن گفت. به گزارش خبرگزاری تسنیم، کارلوس کی‌روش در این مصاحبه درباره فوتبال برزیل و تیم ملی ايران مفصل صحبت کرده است که بخشی از این گفت‌وگو در زیر آمده است.
دیدیم که جایی گفته‌اید پیشنهاد سرمربیگری ایران را به عنوان یک چالش حرفه‌ای و فرصتی برای برجای‌گذاشتن میراثی از خود پذیرفتید. فکر می‌کنید چه میراثی از خود از حیث ورزشی و در ارتباط با رفتار، یادگیری و تبادل فرهنگی در ایران بر جای خواهید گذاشت؟
میراثی که از خودم در ایران برجای خواهم گذاشت تنها فنی نخواهد بود، بلکه میراثی روش‌شناختی و ساختاری با تغییر رادیکالی در راه و روش نگرش برای انتخاب بازیکنان و نحوه آماده‌سازی تیم ملی خواهد بود. بر این باورم که قبل و بعدی وجود خواهد داشت و همه کسانی که بعد از من خواهند آمد، می‌توانند از نقطه‌ای مستحکم، با تیمی ساختاریافته، حال و آینده، با روش‌هایی آزمایش‌شده برای تمامی پست‌ها کار خود را آغاز کنند. این میراث می‌تواند شش تا هشت سال دیگر مورد استفاده قرار بگیرد و تیم عملا شکل گرفته است. برای من تجربه در ایران غنی‌سازی شخصی بوده است؛ جایی که هر روز دشواری‌ها، چالش‌هایی برای یافتن نگرش‌ها و راه‌حل‌های جدید، نوآوری روشی به منظور پیشرفت بازیکنان و تیم ملی و بهتر‌بودن -که این وظیفه ما مربیان است که آنها را بهتر کنیم- است.
فکر می‌کنید که فوتبال کمک کرده که چهره واقعی‌تر و انسانی ایران را به جهان نشان دهد؟ نام ایران همیشه بنا به دلایل دیپلماتیک بر سر زبان‌ها بوده است...
چهره تیم ملی فوتبال ایران کمک کرده تا تصویر واقعی و نزدیکی از مردم ایران، شیوه زندگی‌شان و نحوه ارتباطشان با جهان نشان داده شود که خیلی با کشورهای دیگر تفاوتی ندارد. مسائل سیاسی پیچیده و عمیق هستند، اما اصلا چیزی نیست که فوتبال و دیگر فعالیت‌ها نشان می‌دهند. فوتبال به عنوان ورزشی مردمی و به عنوان ورزشی که بازیکنان برای مردم بازی می‌کنند، می‌تواند چهره مردم و جامعه را نشان دهد.
شما در گذشته با رونالدوی برزیلی در رئال‌مادرید کار کرده‌اید. در زمان حضور رونالدو در این تیم اسپانیایی انتقادات گسترده‌ای به وزن زیاد و تعهد کم او می‌شد. یادم می‌آید که همان موقع شما از رونالدو حمایت کردید. آیا فکر می‌کنید که او می‌توانست سخت تلاش کند یا انتقادات از او اغراق‌آمیز بود؟
پیش از اینکه فرصت کار مستقیم با رونالدو را پیدا کنم، ملقب به «پدیده» بود و به این نام او را می‌شناختند. پس از کار با رونالدو فهمیدم که چرا این لقب را به او داده‌اند. واقعیت این است که نمی‌شد او را با واژه ساده و روشنی توصیف کرد. همان‌طور که شما می‌دانید من در پایان دوران حرفه‌ای رونالدو با او کار کردم و سپس او متأسفانه دچار مصدومیت‌هایی شد. رونالدو نیاز به رویکردی دقیق و خاص و توجه به شرایط و پیامدهای مصدومیت‌هایش داشت. من هیچ‌گاه با رونالدو مشکلی نداشتم و برعکس رابطه خوبی در رئال مادرید با یکدیگر داشتیم. به خاطر دارم که ما فصل ورزشی در اسپانیا را عملا در سلطه خود داشتیم و اگر لحظه منفی‌ای در دوران سرمربیگری‌ام در رئال مادرید بود، آن دقیقا مصدومیت رونالدو بود که او را برای چند هفته به دور از میادین نگه داشت. در همان دوره مصدومیت رونالدو بود که ما دچار مشکلاتی شدیم و غیبت او و چند بازیکن دیگر موفقیت ما در لالیگا را محدود کرد.
کدام تیم برزیل بیشتر نظر شما را به خود جلب کرده و شما بازی آن تیم را به خاطر دارید؟
تیم ملی برزیل دهه 70 که مربوط به دوران کودکی من بود، بیشتر من را تحت‌تأثیر قرار داد. آن تیم بیشترین تأثیر را روی زندگی من و حتی دوران حرفه‌ای ورزشی من گذاشت. چند سال بعد از آن این فرصت را پیدا کردم که به تیم برزیل سال 82 که برای تمرین به پرتغال آمده بود، نزدیک شوم و با ستاره‌های این تیم ملاقات کنم. دیدار با آن تیم، شگفت‌انگیر و یک رؤیا بود که من را خیلی تکان داد.
می‌توانید تیمی 11 نفره از بازیکنان برزیلی که دوست دارید در هر پست داشته باشید، بسازید؟
کار دشواری است... اما بزن برویم! در دفاع کارلوس آلبرتو، کارلوس موزر، ریکاردو گومس و روبرتو کارلوس. برای خط میانی زیکو، سوکراتس، ریولینو و ریوالدو. پله و رونالدو را هم برای خط حمله انتخاب می‌‌کنم. راستی، دروازه‌بان را فراموش کردم. این تیم به دروازه‌بان نیازی ندارد، اما دوست من آلدایر که مدافع بوده می‌تواند این نقش را برعهده بگیرد.
سرمربی پرتغالی تیم ملی کشورمان در گفت‌وگو با شبکه تلویزیونی «فاکس اسپورت» برزیلی، درباره این تیم و چالش‌هایش در ایران و فوتبال برزیل سخن گفت. به گزارش خبرگزاری تسنیم، کارلوس کی‌روش در این مصاحبه درباره فوتبال برزیل و تیم ملی ايران مفصل صحبت کرده است که بخشی از این گفت‌وگو در زیر آمده است.
دیدیم که جایی گفته‌اید پیشنهاد سرمربیگری ایران را به عنوان یک چالش حرفه‌ای و فرصتی برای برجای‌گذاشتن میراثی از خود پذیرفتید. فکر می‌کنید چه میراثی از خود از حیث ورزشی و در ارتباط با رفتار، یادگیری و تبادل فرهنگی در ایران بر جای خواهید گذاشت؟
میراثی که از خودم در ایران برجای خواهم گذاشت تنها فنی نخواهد بود، بلکه میراثی روش‌شناختی و ساختاری با تغییر رادیکالی در راه و روش نگرش برای انتخاب بازیکنان و نحوه آماده‌سازی تیم ملی خواهد بود. بر این باورم که قبل و بعدی وجود خواهد داشت و همه کسانی که بعد از من خواهند آمد، می‌توانند از نقطه‌ای مستحکم، با تیمی ساختاریافته، حال و آینده، با روش‌هایی آزمایش‌شده برای تمامی پست‌ها کار خود را آغاز کنند. این میراث می‌تواند شش تا هشت سال دیگر مورد استفاده قرار بگیرد و تیم عملا شکل گرفته است. برای من تجربه در ایران غنی‌سازی شخصی بوده است؛ جایی که هر روز دشواری‌ها، چالش‌هایی برای یافتن نگرش‌ها و راه‌حل‌های جدید، نوآوری روشی به منظور پیشرفت بازیکنان و تیم ملی و بهتر‌بودن -که این وظیفه ما مربیان است که آنها را بهتر کنیم- است.
فکر می‌کنید که فوتبال کمک کرده که چهره واقعی‌تر و انسانی ایران را به جهان نشان دهد؟ نام ایران همیشه بنا به دلایل دیپلماتیک بر سر زبان‌ها بوده است...
چهره تیم ملی فوتبال ایران کمک کرده تا تصویر واقعی و نزدیکی از مردم ایران، شیوه زندگی‌شان و نحوه ارتباطشان با جهان نشان داده شود که خیلی با کشورهای دیگر تفاوتی ندارد. مسائل سیاسی پیچیده و عمیق هستند، اما اصلا چیزی نیست که فوتبال و دیگر فعالیت‌ها نشان می‌دهند. فوتبال به عنوان ورزشی مردمی و به عنوان ورزشی که بازیکنان برای مردم بازی می‌کنند، می‌تواند چهره مردم و جامعه را نشان دهد.
شما در گذشته با رونالدوی برزیلی در رئال‌مادرید کار کرده‌اید. در زمان حضور رونالدو در این تیم اسپانیایی انتقادات گسترده‌ای به وزن زیاد و تعهد کم او می‌شد. یادم می‌آید که همان موقع شما از رونالدو حمایت کردید. آیا فکر می‌کنید که او می‌توانست سخت تلاش کند یا انتقادات از او اغراق‌آمیز بود؟
پیش از اینکه فرصت کار مستقیم با رونالدو را پیدا کنم، ملقب به «پدیده» بود و به این نام او را می‌شناختند. پس از کار با رونالدو فهمیدم که چرا این لقب را به او داده‌اند. واقعیت این است که نمی‌شد او را با واژه ساده و روشنی توصیف کرد. همان‌طور که شما می‌دانید من در پایان دوران حرفه‌ای رونالدو با او کار کردم و سپس او متأسفانه دچار مصدومیت‌هایی شد. رونالدو نیاز به رویکردی دقیق و خاص و توجه به شرایط و پیامدهای مصدومیت‌هایش داشت. من هیچ‌گاه با رونالدو مشکلی نداشتم و برعکس رابطه خوبی در رئال مادرید با یکدیگر داشتیم. به خاطر دارم که ما فصل ورزشی در اسپانیا را عملا در سلطه خود داشتیم و اگر لحظه منفی‌ای در دوران سرمربیگری‌ام در رئال مادرید بود، آن دقیقا مصدومیت رونالدو بود که او را برای چند هفته به دور از میادین نگه داشت. در همان دوره مصدومیت رونالدو بود که ما دچار مشکلاتی شدیم و غیبت او و چند بازیکن دیگر موفقیت ما در لالیگا را محدود کرد.
کدام تیم برزیل بیشتر نظر شما را به خود جلب کرده و شما بازی آن تیم را به خاطر دارید؟
تیم ملی برزیل دهه 70 که مربوط به دوران کودکی من بود، بیشتر من را تحت‌تأثیر قرار داد. آن تیم بیشترین تأثیر را روی زندگی من و حتی دوران حرفه‌ای ورزشی من گذاشت. چند سال بعد از آن این فرصت را پیدا کردم که به تیم برزیل سال 82 که برای تمرین به پرتغال آمده بود، نزدیک شوم و با ستاره‌های این تیم ملاقات کنم. دیدار با آن تیم، شگفت‌انگیر و یک رؤیا بود که من را خیلی تکان داد.
می‌توانید تیمی 11 نفره از بازیکنان برزیلی که دوست دارید در هر پست داشته باشید، بسازید؟
کار دشواری است... اما بزن برویم! در دفاع کارلوس آلبرتو، کارلوس موزر، ریکاردو گومس و روبرتو کارلوس. برای خط میانی زیکو، سوکراتس، ریولینو و ریوالدو. پله و رونالدو را هم برای خط حمله انتخاب می‌‌کنم. راستی، دروازه‌بان را فراموش کردم. این تیم به دروازه‌بان نیازی ندارد، اما دوست من آلدایر که مدافع بوده می‌تواند این نقش را برعهده بگیرد.