|

حمیده عباسعلی: از خودم توقع مدال طلا دارم

شرق: حمیده عباسعلی را بی‌تردید باید یکی از معدود نوابغ ورزش زنان ایران دانست؛ دختر کاراته‌کاری که با کوله‌بار سنگین مدال‌هایش، سهم بسیاری در افتخارات بین‌المللی ورزش این سرزمین دارد. نایب‌قهرمانی حمیده در رقابت‌های جهانی 2014 آلمان، جایی بود که او را به دنیا معرفی کرد؛ رویداد مهمی که اولین مدال جهانی کاراته زنان را به دست آورد. این بانوی تاریخ‌ساز، حالا به افتخار بزرگ‌تری دست یافته است. او در مسابقات کاراته 2018 آسیا، برای چهارمین‌بار به مدال طلا دست یافت و قهرمان بلامنازع کاراته زنان قاره کهن لقب گرفت. عباسعلی با چهار قهرمانی، رکورددار بیشترین مدال طلای کاراته آسیا در وزن خودش است. او در حالی به این رکورد بی‌نظیر رسیده که در بین بانوان ورزشکار ایرانی نیز رکورددار فتح سکوی قهرمانی آسیاست. در ادامه گفت‌وگوی «شرق» را با عضو تیم ملی کاراته در وزن مثبت 68 کیلوگرم بعد از بازگشت از مسابقات آسیایی اردن می‌خوانید.

‌ از اینکه با چهار مدال طلا در جمع نامداران کاراته آسیا قرار گرفته‌اید، چه احساسی دارید؟
خوشحالم از اینکه توانستم در همه این سال‌ها ورزش حرفه‌ای را یاد بگیرم و روزبه‌روز بهتر شوم. مهم‌تر این که نتیجه آن را به این شکل ببینم. در وزن من، تا حالا هیچ زنی نبوده که بتواند چهار طلای آسیا را بگیرد؛ البته من یک طلای تیمی هم دارم.
‌ فکر می‌کنم اوج کارتان در مسابقه‌های امسال رویارویی با آیومی، حریف نامدار ژاپنی (قهرمان جهان) بود. برای شکست‌دادن او برنامه داشتید؟
آیومی اصلی‌ترین حریف من در بیشتر مسابقه‌هاست. ما تا به حال هشت بار با هم مبارزه کرده‌ایم. تا پیش از این مسابقات، او 4 بر 3 از من جلو بود، اما حالا 4-4 شدیم و برد و باخت‌هایمان مساوی شد. آخرین‌بار در لیگ جهانی روتردام هلند که مصدومیت داشتم، به او باختم؛ همان‌جا بود که به خودم قول دادم در قهرمانی آسیا او را شکست بدهم. به همین دلیل، در اردن مقابل او تغییر تکنیک دادم و خوشبختانه به هدف رسیدم. بازی‌کردن در نیمه‌نهایی به نظرم سخت‌تر از فینال است؛ در نیمه‌نهایی یک سمتش برد است و در طرف دیگرش نمی‌دانی چه می‌شود، اما در فینال می‌دانی یک مدال را برایت کنار گذاشته‌اند. چند سال است در مسابقه‌های قهرمانی آسیا در دیدار نیمه‌نهایی من و آیومی به هم برخورد می‌کنیم و این دیدار برای هر دو ما حکم فینال را دارد. دیدارهای زیاد ما باعث شده است به خوبی دست هم را بخوانیم و هر دو منتظر فرصت برای برتری باشیم؛ البته در مسابقه اخیر این‌طور نبود که تکنیکی نزده باشیم، تکنیک‌هایمان منجر به امتیاز نمی‌شد. بااین‌حال با توجه به تجربه مسابقه‌های گذشته که اکثر مواقع بعد از تساوی داوران به دلیل شناخته‌بودن آیومی رأی به برتری او دادند، به‌هیچ‌وجه دوست نداشتم مسابقه به رأی داوران کشیده شود، اما این‌بار هم مسابقه به رأی داوران کشید. خوشبختانه این‌بار هر پنچ پرچم داوران به سود من بود و توانستم شکستش دهم.
‌با این مدال و ثبت این رکورد، انتظارات از شما بیشتر شده و همه منتظر این هستند که در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا طلا بگیرید.
بله، می‌دانم؛ خودم هم توقع مدال طلا را از خودم دارم. من در بازی‌های آسیایی 2014 اینچئون هم طلا گرفتم. برای دفاع از مقام دوره قبلم هم که شده، باید تمام تلاشم را بکنم. خوشبختانه مسابقات اردن محک خیلی خوبی برای ما بود تا بتوانیم با شرایط صددرصدی به جاکارتا اعزام شویم. با توجه به اینکه کاراته المپیکی شده، همه تیم‌ها با آمادگی کامل به اردن آمده بودند. دیگر این‌طور نیست که بگوییم یک حریف داریم و بقیه زنگ تفریح هستند. باید تمام رقبا را جدی گرفت. بازی‌های آسیایی برای مسئولان ورزش کشور مهم است و چون جایگاه کشورها را در جدول مشخص می‌کند، همه طلا می‌خواهند. امیدوارم قهرمانی‌ام در اینجا نیز اتفاق بیفتد.
‌ تیم کومیته زنان ایران دوره قبل مسابقات قهرمانی آسیا قهرمان شده بود؛ چرا در این دوره نتوانستید از این عنوان دفاع کنید؟
ما مستحق این بودیم که مجددا فینالیست شویم، اما قرعه سختی داشتیم و علاوه بر چین‌تایپه، ژاپن نیز در جدول ما حضور داشت. برخی اوقات شرایط بازی باعث می‌شود نتوانید به خواسته‌های خود برسید. همان‌طور که اشاره کردم، واقعا شرایط تغییر کرده و قزاقستانی که هیچ‌کس روی آنها حساب نمی‌کرد، در این دوره فینالیست کومیته تیمی شد.
‌خانم‌های کاراته‌کا همیشه از نبود امکانات مناسب و حرفه‌ای که در سطح ملی‌پوشان این رشته باشد، گلایه می‌کنند. وضعیت نامناسب خوابگاه، فاصله دور بین سالن بدنسازی و تمرین همیشه از مشکلاتی بوده که کاراته‌کاران از آن گلایه کرده‌اند. این وضعیت هنوز درست نشده؟
تا الان که برای مسابقه‌های قهرمانی آسیا آماده می‌شدیم، شرایط به این شکل بود. خوابگاه ما در هفت‌تیر بود، برای تمرین بدنسازی به آکادمی ملی المپیک می‌رفتیم و بخش دیگر کار در مجموعه ورزشی کشوری پیگیری می‌شد. برای بازی‌های آسیایی قرار شده کلا در آکادمی باشیم و از خوابگاه و سالن‌های این مجموعه استفاده کنیم. امیدواریم این شرایط ادامه‌دار باشد و برای رقابت‌های لیگ جهانی و رقابت‌های قهرمانی جهان که بعد از بازی‌های آسیایی است نیز امکانات را مهیا کنند. در غیر این صورت شرایط واقعا برای اینکه بخواهیم به این صورت ادامه بدهیم و مدام در رفت‌وآمد باشیم، طاقت‌فرسا خواهد بود.

شرق: حمیده عباسعلی را بی‌تردید باید یکی از معدود نوابغ ورزش زنان ایران دانست؛ دختر کاراته‌کاری که با کوله‌بار سنگین مدال‌هایش، سهم بسیاری در افتخارات بین‌المللی ورزش این سرزمین دارد. نایب‌قهرمانی حمیده در رقابت‌های جهانی 2014 آلمان، جایی بود که او را به دنیا معرفی کرد؛ رویداد مهمی که اولین مدال جهانی کاراته زنان را به دست آورد. این بانوی تاریخ‌ساز، حالا به افتخار بزرگ‌تری دست یافته است. او در مسابقات کاراته 2018 آسیا، برای چهارمین‌بار به مدال طلا دست یافت و قهرمان بلامنازع کاراته زنان قاره کهن لقب گرفت. عباسعلی با چهار قهرمانی، رکورددار بیشترین مدال طلای کاراته آسیا در وزن خودش است. او در حالی به این رکورد بی‌نظیر رسیده که در بین بانوان ورزشکار ایرانی نیز رکورددار فتح سکوی قهرمانی آسیاست. در ادامه گفت‌وگوی «شرق» را با عضو تیم ملی کاراته در وزن مثبت 68 کیلوگرم بعد از بازگشت از مسابقات آسیایی اردن می‌خوانید.

‌ از اینکه با چهار مدال طلا در جمع نامداران کاراته آسیا قرار گرفته‌اید، چه احساسی دارید؟
خوشحالم از اینکه توانستم در همه این سال‌ها ورزش حرفه‌ای را یاد بگیرم و روزبه‌روز بهتر شوم. مهم‌تر این که نتیجه آن را به این شکل ببینم. در وزن من، تا حالا هیچ زنی نبوده که بتواند چهار طلای آسیا را بگیرد؛ البته من یک طلای تیمی هم دارم.
‌ فکر می‌کنم اوج کارتان در مسابقه‌های امسال رویارویی با آیومی، حریف نامدار ژاپنی (قهرمان جهان) بود. برای شکست‌دادن او برنامه داشتید؟
آیومی اصلی‌ترین حریف من در بیشتر مسابقه‌هاست. ما تا به حال هشت بار با هم مبارزه کرده‌ایم. تا پیش از این مسابقات، او 4 بر 3 از من جلو بود، اما حالا 4-4 شدیم و برد و باخت‌هایمان مساوی شد. آخرین‌بار در لیگ جهانی روتردام هلند که مصدومیت داشتم، به او باختم؛ همان‌جا بود که به خودم قول دادم در قهرمانی آسیا او را شکست بدهم. به همین دلیل، در اردن مقابل او تغییر تکنیک دادم و خوشبختانه به هدف رسیدم. بازی‌کردن در نیمه‌نهایی به نظرم سخت‌تر از فینال است؛ در نیمه‌نهایی یک سمتش برد است و در طرف دیگرش نمی‌دانی چه می‌شود، اما در فینال می‌دانی یک مدال را برایت کنار گذاشته‌اند. چند سال است در مسابقه‌های قهرمانی آسیا در دیدار نیمه‌نهایی من و آیومی به هم برخورد می‌کنیم و این دیدار برای هر دو ما حکم فینال را دارد. دیدارهای زیاد ما باعث شده است به خوبی دست هم را بخوانیم و هر دو منتظر فرصت برای برتری باشیم؛ البته در مسابقه اخیر این‌طور نبود که تکنیکی نزده باشیم، تکنیک‌هایمان منجر به امتیاز نمی‌شد. بااین‌حال با توجه به تجربه مسابقه‌های گذشته که اکثر مواقع بعد از تساوی داوران به دلیل شناخته‌بودن آیومی رأی به برتری او دادند، به‌هیچ‌وجه دوست نداشتم مسابقه به رأی داوران کشیده شود، اما این‌بار هم مسابقه به رأی داوران کشید. خوشبختانه این‌بار هر پنچ پرچم داوران به سود من بود و توانستم شکستش دهم.
‌با این مدال و ثبت این رکورد، انتظارات از شما بیشتر شده و همه منتظر این هستند که در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا طلا بگیرید.
بله، می‌دانم؛ خودم هم توقع مدال طلا را از خودم دارم. من در بازی‌های آسیایی 2014 اینچئون هم طلا گرفتم. برای دفاع از مقام دوره قبلم هم که شده، باید تمام تلاشم را بکنم. خوشبختانه مسابقات اردن محک خیلی خوبی برای ما بود تا بتوانیم با شرایط صددرصدی به جاکارتا اعزام شویم. با توجه به اینکه کاراته المپیکی شده، همه تیم‌ها با آمادگی کامل به اردن آمده بودند. دیگر این‌طور نیست که بگوییم یک حریف داریم و بقیه زنگ تفریح هستند. باید تمام رقبا را جدی گرفت. بازی‌های آسیایی برای مسئولان ورزش کشور مهم است و چون جایگاه کشورها را در جدول مشخص می‌کند، همه طلا می‌خواهند. امیدوارم قهرمانی‌ام در اینجا نیز اتفاق بیفتد.
‌ تیم کومیته زنان ایران دوره قبل مسابقات قهرمانی آسیا قهرمان شده بود؛ چرا در این دوره نتوانستید از این عنوان دفاع کنید؟
ما مستحق این بودیم که مجددا فینالیست شویم، اما قرعه سختی داشتیم و علاوه بر چین‌تایپه، ژاپن نیز در جدول ما حضور داشت. برخی اوقات شرایط بازی باعث می‌شود نتوانید به خواسته‌های خود برسید. همان‌طور که اشاره کردم، واقعا شرایط تغییر کرده و قزاقستانی که هیچ‌کس روی آنها حساب نمی‌کرد، در این دوره فینالیست کومیته تیمی شد.
‌خانم‌های کاراته‌کا همیشه از نبود امکانات مناسب و حرفه‌ای که در سطح ملی‌پوشان این رشته باشد، گلایه می‌کنند. وضعیت نامناسب خوابگاه، فاصله دور بین سالن بدنسازی و تمرین همیشه از مشکلاتی بوده که کاراته‌کاران از آن گلایه کرده‌اند. این وضعیت هنوز درست نشده؟
تا الان که برای مسابقه‌های قهرمانی آسیا آماده می‌شدیم، شرایط به این شکل بود. خوابگاه ما در هفت‌تیر بود، برای تمرین بدنسازی به آکادمی ملی المپیک می‌رفتیم و بخش دیگر کار در مجموعه ورزشی کشوری پیگیری می‌شد. برای بازی‌های آسیایی قرار شده کلا در آکادمی باشیم و از خوابگاه و سالن‌های این مجموعه استفاده کنیم. امیدواریم این شرایط ادامه‌دار باشد و برای رقابت‌های لیگ جهانی و رقابت‌های قهرمانی جهان که بعد از بازی‌های آسیایی است نیز امکانات را مهیا کنند. در غیر این صورت شرایط واقعا برای اینکه بخواهیم به این صورت ادامه بدهیم و مدام در رفت‌وآمد باشیم، طاقت‌فرسا خواهد بود.

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها