جاهل، مغرور، یاوه‌گو

(می‌گویند روزی حضرت مسیح هراسان در حال فرار بود، یارانش که هرگز او را چنین ندیده بودند، خطابش دادند که: ای بزرگ تو را چه شده؟ گفت: از جاهلی می‌گریزم. گفتندش که: شما روح خدا هستید در کالبد انسان، مرده را حیات می‌بخشید‌، کور را بینایی، دعایی بخوانید تا جاهل نیز دانا شود. حضرت فرمودند: جهل که با غرور آمیخته شد، دیگر درمان‌ناپذیر است، فقط باید از او گریخت). این بار سوم است که در نزاع بین ایران و آمریکا به‌نوعی مسافران یک هواپیمای غیرنظامی ایرانی مورد تهدید قرار می‌گیرند. اولین‌بار، در سال 1988 هواپیمای ایرباس خطوط هوایی ایران بر فراز آب‌های این کشور با شلیک دو موشک از ناو وینسنس سرنگون شد. در بار دوم پس از ترور بزدلانه سردار سلیمانی، قهرمان بلامنازع ایرانی، نبرد با تروریست‌های داعشی در فرودگاه بغداد و در عملیات مقابله‌به‌مثل ایران، به اشتباه سامانه پدافندی ایران یک هواپیمای خطوط هوایی اوکراین را که اکثر مسافرانش ایرانی بودند، هدف قرار داد. در ماجرای اخیر نیز این سومین بار است که در منازعه بین دو کشور، یک فروند اف 15 آمریکایی در تماسی بسیار نزدیک و خطرناک موجب زخمی‌شدن مسافران غیرنظامی یک هواپیمای ایرانی در پروازی کاملا مجاز می‌شود. در بدبینانه‌ترین احتمال آنکه این خلبان مأموریت داشته تا سامانه پدافند ضدهوایی سوریه را تحریک به آتش کند و در خوش‌بینانه‌ترین فرضیه، جان زنان و کودکان بی‌گناه این هواپیما از ملیت و نژادهای دیگر برای این خلبان جت جنگنده نیروی هوایی آمریکا هیچ ارزشی ندارد. درباره نقاط مشابه هر دو ماجرای منجر به سقوط اول و دوم، تنها یک نکته کاملا مشخص وجود دارد و آن، این است که ملت ایران در هر دو عزادار و هر دو رئیس‌جمهور آمریکا ریگان و ترامپ جشن‌بگیران و شادشدگان در مرگ ایرانیان شدند. لحظه‌ای با خود فکر کنید که در حین رانندگی، کبوتری با شیشه ماشین شخصی‌تان تصادف می‌کند؛ شما دست‌کم به‌عنوان یک انسان تا چندین دقیقه احساسات‌تان جریحه‌دار شده و ناراحت و متأثر می‌شوید. حال جشن باشکوه ناو وینسنس پس از کشتار 290 مسافر یک هواپیمای غیرنظامی در مأموریت پشتیبانی از صدام را ببینید و انگشتان به علامت پیروزی گرفته این شخص و فضای پایکوبی نیروی دریایی آمریکا در این بندر نظامی. فکر کنید ما در زمان کشتار مردم آمریکا در جنایت برج‌های دوقلو چنین جشنی برای قاتلان عربستانی‌شان می‌گرفتیم... . تجربه‌ای شخصی از خود می‌گویم؛ در جنگ ایران و عراق دیده‌بانی بودم در شهر محاصره‌شده آبادان و وظیفه‌ام انهدام توپخانه‌هایی بود که مردم محاصره‌شده شهرم را بی‌هیچ ترحمی زیر آتش قرار داده و می‌کشتند. سال‌ها بعد از جنگ اتفاقی با افسر توپخانه عراقی که اکنون دکتر جراح در بیمارستان بغداد شده بود، روبه‌رو شدم. او گفت که سال‌هاست که شب‌ها خواب ندارد و من به او گفتم اگر در لحظه شلیک به شهرم اوامر را اجرا می‌کردی، از تو دلگیری ندارم؛ ولی اگر در همان لحظه شلیک از شادی به بالا و پایین می‌پریدی، این را نمی‌توانم ببخشم. چون صدام می‌تواند بر سرت تفنگ بگذارد؛ ولی هرگز نمی‌توانسته از تو بخواهد که از ته دل شاد باشی. به‌هرحال کاپیتان ویل راجرز مدال ابراز شجاعت در عملیات نظامی‌اش را کمی بعدتر، از دولتمردان آمریکایی گرفت. به همین علت است که دولت آمریکا تاکنون دو بار پابه‌پای عزای ملت ایران در مرگ مسافران هواپیمای ایرباس و اوکراینی به جشن و پایکوبی پرداخته، درست برعکس رفتار ملت ما که در زمانی که تروریست‌های وابسته به دولت عربستان، دو برج تجارت جهانی را با کارکنان بی‌گناهش نابود کردند و مردمان ایران به‌ منظور انسانیت و همدردی برای این بی‌گناهان شمع‌ها روشن کردند که شاید بعدها به علت همین انسانیت منع ورود مردم کشورم به جای اتباع عربستانی در خنده‌دارترین جوک دنیا به خاک کشور آمریکا کلید خورد. به علت این حجم از تجربیات است که ما مردم ایران از هم‌اکنون منتظر انتشار خبر گرفتن مدال شجاعت خلبان اف 15 از دست ترامپ در مراسمی باشکوه در کاخ سفید هستیم. ملت آمریکا! به شما هم توصیه می‌کنم مانند حضرت مسیح از دست چنین دولتمردانی که تزریق مواد ضدعفونی را برای رفع مشکل ویروس کرونا توصیه می‌کنند، گریزان شده و پا به فرار بگذارید. این توصیه را برای حفظ جان خود و خانواده‌های‌تان حتما جدی بگیرید... .

(می‌گویند روزی حضرت مسیح هراسان در حال فرار بود، یارانش که هرگز او را چنین ندیده بودند، خطابش دادند که: ای بزرگ تو را چه شده؟ گفت: از جاهلی می‌گریزم. گفتندش که: شما روح خدا هستید در کالبد انسان، مرده را حیات می‌بخشید‌، کور را بینایی، دعایی بخوانید تا جاهل نیز دانا شود. حضرت فرمودند: جهل که با غرور آمیخته شد، دیگر درمان‌ناپذیر است، فقط باید از او گریخت). این بار سوم است که در نزاع بین ایران و آمریکا به‌نوعی مسافران یک هواپیمای غیرنظامی ایرانی مورد تهدید قرار می‌گیرند. اولین‌بار، در سال 1988 هواپیمای ایرباس خطوط هوایی ایران بر فراز آب‌های این کشور با شلیک دو موشک از ناو وینسنس سرنگون شد. در بار دوم پس از ترور بزدلانه سردار سلیمانی، قهرمان بلامنازع ایرانی، نبرد با تروریست‌های داعشی در فرودگاه بغداد و در عملیات مقابله‌به‌مثل ایران، به اشتباه سامانه پدافندی ایران یک هواپیمای خطوط هوایی اوکراین را که اکثر مسافرانش ایرانی بودند، هدف قرار داد. در ماجرای اخیر نیز این سومین بار است که در منازعه بین دو کشور، یک فروند اف 15 آمریکایی در تماسی بسیار نزدیک و خطرناک موجب زخمی‌شدن مسافران غیرنظامی یک هواپیمای ایرانی در پروازی کاملا مجاز می‌شود. در بدبینانه‌ترین احتمال آنکه این خلبان مأموریت داشته تا سامانه پدافند ضدهوایی سوریه را تحریک به آتش کند و در خوش‌بینانه‌ترین فرضیه، جان زنان و کودکان بی‌گناه این هواپیما از ملیت و نژادهای دیگر برای این خلبان جت جنگنده نیروی هوایی آمریکا هیچ ارزشی ندارد. درباره نقاط مشابه هر دو ماجرای منجر به سقوط اول و دوم، تنها یک نکته کاملا مشخص وجود دارد و آن، این است که ملت ایران در هر دو عزادار و هر دو رئیس‌جمهور آمریکا ریگان و ترامپ جشن‌بگیران و شادشدگان در مرگ ایرانیان شدند. لحظه‌ای با خود فکر کنید که در حین رانندگی، کبوتری با شیشه ماشین شخصی‌تان تصادف می‌کند؛ شما دست‌کم به‌عنوان یک انسان تا چندین دقیقه احساسات‌تان جریحه‌دار شده و ناراحت و متأثر می‌شوید. حال جشن باشکوه ناو وینسنس پس از کشتار 290 مسافر یک هواپیمای غیرنظامی در مأموریت پشتیبانی از صدام را ببینید و انگشتان به علامت پیروزی گرفته این شخص و فضای پایکوبی نیروی دریایی آمریکا در این بندر نظامی. فکر کنید ما در زمان کشتار مردم آمریکا در جنایت برج‌های دوقلو چنین جشنی برای قاتلان عربستانی‌شان می‌گرفتیم... . تجربه‌ای شخصی از خود می‌گویم؛ در جنگ ایران و عراق دیده‌بانی بودم در شهر محاصره‌شده آبادان و وظیفه‌ام انهدام توپخانه‌هایی بود که مردم محاصره‌شده شهرم را بی‌هیچ ترحمی زیر آتش قرار داده و می‌کشتند. سال‌ها بعد از جنگ اتفاقی با افسر توپخانه عراقی که اکنون دکتر جراح در بیمارستان بغداد شده بود، روبه‌رو شدم. او گفت که سال‌هاست که شب‌ها خواب ندارد و من به او گفتم اگر در لحظه شلیک به شهرم اوامر را اجرا می‌کردی، از تو دلگیری ندارم؛ ولی اگر در همان لحظه شلیک از شادی به بالا و پایین می‌پریدی، این را نمی‌توانم ببخشم. چون صدام می‌تواند بر سرت تفنگ بگذارد؛ ولی هرگز نمی‌توانسته از تو بخواهد که از ته دل شاد باشی. به‌هرحال کاپیتان ویل راجرز مدال ابراز شجاعت در عملیات نظامی‌اش را کمی بعدتر، از دولتمردان آمریکایی گرفت. به همین علت است که دولت آمریکا تاکنون دو بار پابه‌پای عزای ملت ایران در مرگ مسافران هواپیمای ایرباس و اوکراینی به جشن و پایکوبی پرداخته، درست برعکس رفتار ملت ما که در زمانی که تروریست‌های وابسته به دولت عربستان، دو برج تجارت جهانی را با کارکنان بی‌گناهش نابود کردند و مردمان ایران به‌ منظور انسانیت و همدردی برای این بی‌گناهان شمع‌ها روشن کردند که شاید بعدها به علت همین انسانیت منع ورود مردم کشورم به جای اتباع عربستانی در خنده‌دارترین جوک دنیا به خاک کشور آمریکا کلید خورد. به علت این حجم از تجربیات است که ما مردم ایران از هم‌اکنون منتظر انتشار خبر گرفتن مدال شجاعت خلبان اف 15 از دست ترامپ در مراسمی باشکوه در کاخ سفید هستیم. ملت آمریکا! به شما هم توصیه می‌کنم مانند حضرت مسیح از دست چنین دولتمردانی که تزریق مواد ضدعفونی را برای رفع مشکل ویروس کرونا توصیه می‌کنند، گریزان شده و پا به فرار بگذارید. این توصیه را برای حفظ جان خود و خانواده‌های‌تان حتما جدی بگیرید... .